Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα…

Με μικρή παράφραση και νοηματική αλλοίωση, οι στίχοι αυτοί του Βάρναλη αποδίδουν πλήρως την εικόνα των πολιτικών μας: «Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα / προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμα!». 


Κι επειδή «κάθε εμπόδιο για καλό», το όφελος είναι πως θα καταλάβουν επί τέλους όσοι δεν θέλουν σκόπιμα να το πράξουν, ότι μας υποχρεώνουν -με χίλιους τρόπους που διαθέτουν- να επιλέγουμε πολιτικούς που εξυπηρετούν το σύστημα.

Σίγουρα, πολλοί θα λέγουν πως είναι κρίμα, που σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές δεν έχουμε ικανούς καπετάνιους, για να οδηγήσουν το πλοίο σε απάνεμο λιμάνι. Να μου επιτραπεί να το αντιστρέψω. Ότι δηλαδή, αυτοί που μας οδήγησαν τεχνηέντως στις κρίσιμες στιγμές, φρόντισαν από πριν να μη έχουμε ικανούς καπετάνιους, για να βολοδέρνουμε σε μανιασμένα κύματα, ώσπου να αποκτήσουν όλα όσα σχεδίασαν.

Γνωρίζω, πως κάθε οπαδός -κι εννοώ το οπαδός, διότι δυστυχώς ποδοσφαιροποιήθηκε πλήρως η πολιτική μας ζωή- θεωρεί πως ο δικός του αρχηγός πληροί όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για ορθή διακυβέρνηση, και πως το πρόβλημα είναι ο «άλλος». Και στα τηλεοπτικά παράθυρα και ανά τη χώρα καφενεία, αντί για επωφελείς συζητήσεις εξόδου της χώρας από την κρίση, το θέμα θα περιστρέφεται γύρω από το ποιος φταίει περισσότερο. Τα «μου είπες, σου είπα» θα κυριαρχούν. Κατάντια!


Μετά από πέντε μέρες διαβουλεύσεων, δεν κατάφεραν να βρουν πρωθυπουργό, που να ταιριάζει στις απαιτήσεις των δυο αρχηγών των κομμάτων εξουσίας. Ο μεν κ. Γ. Παπανδρέου θέλει «δικό» του κομματικό άνθρωπο, ο οποίος να συνεχίζει τη διαχείριση (τονίζω, τη διαχείριση) της υπόθεσης με τον ίδιο τρόπο. Και δευτερευόντως, να καλύψει τα όσα πληροφορηθεί ό,τι έπραξε λανθασμένα ο κ. Γ. Παπανδρέου καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα. Θα μειώσει επίσης κάπως την απώλεια του κύρους του, αφού «ο Γιώργος παραδίδει την πρωθυπουργία στον Γιώργο».

Ο κ. Α. Σαμαράς, θέλει επίσης πρωθυπουργό από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, ώστε να εξακολουθήσει η Ν.Δ. να έχει αντιπολιτευτικό λόγο. Παράλληλα, ένα κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ δημιουργεί στη Ν.Δ. τη βεβαιότητα, ότι αυτού του είδους ο πρωθυπουργός θα πολιτευθεί με τον ίδιο ανεπιτυχή τρόπο που πολιτεύθηκε μέχρι τώρα το κόμμα του, και αυτό θα δώσει ψήφους στη Ν.Δ.

Διαβλέπω όμως και άλλον λόγο, υποκρυπτόμενο, τον οποίο ίσως έχουν κατά νου και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί. Ότι εάν υπάρξει κυβέρνηση που να ηγείται αυτής ισχυρή προσωπικότητα και επιδείξει επιτυχία, ο λαός θα αναρωτηθεί, όταν πλησιάσει ο χρόνος των προσδιορισμένων χρονικά εκλογών: Για ποιο λόγο να μη παραταθεί η θητεία ενός επιτυχημένου σχήματος; Για ποιο λόγο να γίνουν έκτακτες εκλογές με απροσδιόριστες επιπτώσεις; (Πάντα έχω κατά νου το ανέκδοτο του αρχιεπισκόπου, για την κατσίκα του γείτονα).

Όλα τα παραπάνω δείχνουν για ποιο λόγο φτάσαμε στην πρόταση επιλογής του κ. Πετσάλνικου. Αυτό μάλλον το έχουν αντιληφθεί τα υπεύθυνα -όσα υπάρχουν- στελέχη ΠΑΣΟΚ, και γίναμε μάρτυρες της καταπληκτικής εικόνας να αρνούνται την υποψηφιότητα Πετσάλνικου, διότι αφενός ήταν ο εμπνευστής (με τον κ. Χ. Καστανίδη) του καταστροφικού δημοψηφίσματος, αφετέρου πίεζε υπουργούς και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να το υποστηρίξουν.

Υποθέτω ότι αυτές οι αντιδράσεις υποχρέωσαν τον κ. Γ. Παπανδρέου να αλλάξει άρδην την θέση του, την οποία είχε διατυπώσει πριν από λίγα λεπτά σε διάγγελμά του. Πλήρης παραλογισμός.

Βρέθηκαν όμως και στελέχη της Ν.Δ., που λόγω αδυναμίας πολιτικής σκέψης να αντιληφθούν τι επιδίωκε ο κ. Σαμαράς, αποδεχόμενος την υποψηφιότητα στελέχους εκ του χώρου του ΠΑΣΟΚ, που διαμαρτύρονταν έντονα γι’ αυτήν την επιλογή με το επιχείρημα, ότι έτσι δεν πέφτει ο «παπανδρεϊσμός».

Μετά από όλα αυτά δεν είναι απρόσμενες οι αντιδράσεις ένθεν και ένθεν. Οι μεν να ζητούν με επίταση την απομάκρυνση του Γ. Παπανδρέου, διότι κατάφερε να σμικρύνει -ποσοτικά και ποιοτικά- το κόμμα που κληρονόμησε ουσιαστικά από τον πατέρα του, στη δε Ν.Δ. να γίνεται λόγος όλο και πιο έντονα, για επιστροφή του Κ. Καραμανλή στην ηγεσία του κόμματος.